साँचो प्रेम

रामे र भुन्टी एक अर्कालाई औधी मनपराउँछन। एक अर्कालाई साँचो प्रेम गर्छन।सात जुनीसम्म एक अर्काको हुने कसम खान्छन। भविष्यका सुनौला सपना बुन्दै प्रेमीला पलहरूको साटासाट गर्छन। केही पल प्रणयका, केही रिस-रागका, केही हँसीमजाक अनि धेरै पल एकले अर्कालाई गर्ने अगाध प्रेम दर्शाउन मस्त हुन्छन दुबैजना। समय घर्कदै जान्छ, दिन ,हप्ता , महिना, साल गर्दै। भुन्टी पढ़ाई सकेर जागिर खान थाल्छे। सरकारी जागीरें भुन्टीको घरमा आफन्त, छर छिमेक बिहेको कुरो लिएर धाउन थाल्छन। भुन्टी पनि रामेलाई डाक्टर, ईन्जिनियर, बिदेशी रातो/हरियों कार्ड र पिआर वालाहरू आफूलाई माग्न आएको कुरो रामेलाई सुनाउँछे। रामे, आफू डाक्टर, ईन्जिनियर र बिदेशी लाहुरे हुननसकेकोमा हिन्नताबोध गर्न थाल्छ। आफूलाई आर्थिक सामाजिक हिसाबमा भुन्टीको परिवार भन्दा तल परेको महसुस गर्छ अनि हिन्नताबोधले ग्रस्त रामे दिनरात भाग्यलाई सराप्दै बस्छ। भुन्टीको रामेप्रतिको ब्यबाहार दिनानुदिन परिवर्तन हुँदै जान्छ। प्रेममा अंन्धो रामे उसको दुत्कार सहज रुपमा लिन्छ र त्यसमा पनि प्रेमको नै अनुभूति गर्न थाल्छ। रामेले आफ्नालाई बिर्सीसके हुन्छ। भुन्टी सायद आफुले रामेभन्दा असल पति पाउनेमा ढुक्क थिई। अब भुन्टीलाई रामेप्रति कुनै लगाब छैन। सायद भुन्टी रामेलाई आफ्नो जीवनको भूल ठानीसकेकी थिई।
दुई बिच बार्तालाप पातलीदै जान्छ। एकदिन रामेको फोनको घन्टी बज्दछ। भुन्टीको फोन रामे खुसी हुँदै उठाउँछ। " हल्लो रामु, आज मम्मीले तिम्रो र मेरो चिना राम्रो ज्योतिषलाई देखाईसेको थियो , ज्योतिषले भने अनुसार तिम्रो पिराहा ग्रह छ रे,तिम्रो ग्रहले तिम्रो पत्निलाई बिरामी पार्छ रे, अनि मर्न पनि सक्छ रे। त्यसैले म तिमीसंग बिहे गर्न सक्दीन, मलाई बिर्सीदेउ"। बज्रले हानेझैं भुन्टीको ति शब्दबाट रामे मुर्छित हुन पुग्दछ। गहभरि आँशु बोकेर आफूलाई सम्हाल्दै रामे भन्छ " ठिकै छ भुन्टी मेरो कारणले तिमीलाई दुःख हुन्छ भने म पनि तिमीलाई बिर्सीदिन्छु"।